هرگز کسی اینچنین
روی از روزگار برنتافت که من
بر آن شدم که ان را به همین
جملات،
کلمات،
و حروف...
بفروشم.
هرگز کسی اینچنین
در بند خاطرات نبود که من
عاشقانه بر همه ی آنها شاعر شدم.
هرگز کسی آنقدر
بزرگ نبود که بگوید:
«کجا؟»
و بگویم:
«آخر دنیا را بلدی؟ همان حوالی»
هرگز مثل خودم نشدم...
هرگز!